Trudne początki

Narracja (Tychon)

Centrum miasta jest niczym oaza najbardziej upragnionych miejsc dla typowej nastolatki. To tutaj większość infantylnych gimnazjalistek            i niedojrzałych licealistek trwoni swój nic niewarty czas. Przesiadując           w modnych kawiarniach, polują na takiego, którego wszystkie inne będą           im zazdrościły. Większość dorosłych ludzi uważa, że to wakacje są okresem bezgranicznej wolności dla ich pociech – nie trudno się domyślić, że są        w błędzie.

W końcu dla bogatych, rozwydrzonych panienek to żadna frajda przesiedzieć okres wolny od przykrego, szkolnego obowiązku w hotelu              z basenem pod nadzorem hermetycznych rodziców. Tak naprawdę prawdziwym okresem wolności jest dla nich rok szkolny: rodzice są wtedy zapracowani, a one, zbywane pieniędzmi, korzystają z uroków młodości. Ich życie jest ciągłym pędem za modą, szybkością doznań i prędkością chwili. To wszystko wydaje się pozornie piękne i cudowne, jednak często ma tragiczne skutki w przyszłości. Otóż szybkie życie ma sens, ale tylko wtedy, gdy potrafi się korzystać z hamulców, a nie wtedy, gdy się ich zupełnie nie posiada. Pewna piękna, farbowana na rudoczerwony odcień dziewczyna uważała, że nic z powyższych jej nie dotyczy. Czuła się lepsza od innych, bezkrytycznie podchodziła do własnej osoby, nigdy                            nie przyznawała się do błędów; nie potrafiła dopuścić do swojej świadomości, że je popełnia.

Ruda kobietka w wysokich butach na koturnach o fantazyjnym kolorze i w skąpej, zielonej bluzeczce z dużym dekoltem miała plan            na każdy dzień tygodnia. W rzeczywistości polegał na tym, by każdy następny tydzień spędzić tak samo, jak spędziła poprzedni i tak                  jak spędzała obecny. Szkoła od dwóch lat była jej obcym miejscem.                 Przed tymi dwoma laty też bywała w niej sporadycznie. Nienawidziła siedzieć w miejscu, w ciszy dłużej niż pięć minut. Co innego siedzenie                   w kawiarni czy klubie, bywanie w takich miejscach miało coś na celu. Celem było pokazanie się, bycie czymś na miarę posągu, który pragnie być podziwiany. Podziwiany, wielbiony i lubiany. Ruda osóbka co rano wychodziła z domu, zmierzała w stronę całodobowego baru i przy kawie latte i książce czekała, aż pojawią się pierwsze wagarowiczki. Później wraz   z nimi ruszała „w miasto”. Wspomniane wagarowiczki były dla niej swojego rodzaju nagrodą, każda kolejna była kimś na miarę fanki. Tym samym ona nosiła miano idolki bądź gwiazdy. Nie zależało jej jednak aż tak bardzo                  na kobiecym poklasku. Prawdziwym trofeum byli mężczyźni, choć tu bardziej pasowałoby słowo „chłopcy”. Ona jednak wolała o nich myśleć                             jak o stuprocentowych facetach, to ją dowartościowywało. „Zresztą najważniejsze, że byli przystojni”  – powtarzała samej sobie, by odgonić pełne wątpliwości myśli i powrócić do „normalności”.

Tego ranka wszystko wydawało się przeciętne, nic nie wskazywało na to, że właśnie ten dzień tak skomplikuje jej wymarzone, proste i radosne życie. Jej najlepsza naśladowczyni – Dominika – rzuciła, jakże banalnie powszechne w naszych czasach, hasło: „Jest imprezka”.  Imprezą                          w dzisiejszych czasach można nazwać niemal wszystko: koncert, wyjście                do dyskoteki, wieczór w klubie, noc filmową ze znajomymi czy palenie trawki w parku. To jednak miała być impreza na dużą skalę, taka, o której marzy większość pustych nastolatek XXI wieku. Chłopak, za którym szalała Dominika, miał całe mieszkanie dla siebie, ponieważ jego współlokatorzy byli na jakimś wyjeździe. Nie to jednak przeważyło szalę. Owa imprezka zapowiadała się fascynująco i podniecająco, z tego powodu że mieszkanie Kamila znajdowało się w okolicy owianej złą sławą. Sam Kamil też był niczego sobie, powszechnie uważany przez dzisiejsze społeczeństwo młodych dziewczyn za ideał mężczyzny. I tego ruda Majka zazdrościła swojej koleżance. Kamil był mężczyzną i wyraźnie był zainteresowany Dominiką, podczas gdy nią interesowali się tylko gówniarze. Postanowiła więc o tym nie myśleć. Ruszyły na zakupy do największej galerii w mieście w celu przygotowania się do omówionej wcześniej imprezy.

Dzisiejszy świat tak młodych dziewczyn jest przerażający,                        a standardy, którym muszą sprostać, jeszcze pogarszają ich zachowanie               i wystawiają na surowe, niesprzyjające opinie innych. Z tego powodu wybór stroju był trudny, jednak wyznacznik był znany każdej z trójki dziewczyn – im mniej na sobie, tym lepiej. Według Majki najlepiej nadawała się skąpa, zielona sukienka, podkreślająca kształtność piersi                  i pośladków. Do tego buty na bardzo wysokiej koturnie i sznur pereł. Duże, białe, przeciwsłoneczne okulary idealnie zgrywały się z jej wyprostowanymi, asymetrycznymi rudymi włosami. Wiedziała, że to pomoże jej przyciągnąć spojrzenia, co było jej celem.

Impreza zapowiadała się bardzo hucznie; duża ilość alkoholu, głośna muzyka i szaleństwo do rana. Majka była w swoim żywiole,                gdy mogła czynić honory dziewczyny, na którą były zwrócone oczy wszystkich chłopaków na imprezie. Nie ograniczała się, bardzo dużo piła                i odważyła się także na taniec na stole. Lubiła być w centrum zainteresowania, skutecznie więc odstawiała sceny i ukazywała nieskrępowanie swoje wdzięki. W końcu jednak wszyscy zrobili się senni, ona także. Starała się znaleźć dla siebie miejsce w salonie, ale wszystko już były zajęte, a przecież komuś z jej pozycją społeczną nie przystoi spać                na podłodze. Zaczęła więc szperać po pokojach; wiedziała, że są dwa,            w których nikogo nie ma, bo Kamil, opalony blondyn o błękitnych oczach, zabronił do nich wchodzić. To były pokoje dwójki jego współlokatorów                    i zastrzegł, że mają być nietknięte. Czym jednak były zakazy dla hrabiny Majki. Weszła do pierwszego pokoju. Był wyjątkowo ładny, uporządkowany, co bardzo ją zaskoczyło. Nie miała siły, żeby dokładnie się rozejrzeć, zamknęła jedynie za sobą drzwi, ściągnęła z siebie zieloną sukienkę i buty, pozostając tylko w skąpej, czarno-seledynowej koronkowej bieliźnie. Ułożyła się na łóżku pod kocem i usnęła.

***

Patryk z Aleksem trafił na wcześniejszy pociąg z Karpacza. Powiedzieli Kamilowi, że będą później, bo wydawało im się, że spędzą noc na peronie. Szczęśliwy traf spowodował, że pojechali wcześniejszym pociągiem z przesiadkami. Była dość wczesna, poranna godzina, kiedy Aleks przekręcił klucz w czarnych, lekko obdrapanych drzwiach do mieszkania. Oboje byli zmęczeni. Nie spali zbyt dużo przez ostatnie dwie doby.

– Ej, stary, chyba pomyliliśmy drzwi – powiedział z przerażeniem      w głosie Aleksander.

– Co ty pieprzysz? – zapytał Patryk, ale zaraz po tym, gdy rozejrzał się po mieszkaniu, dotarło do niego, co jego przyjaciel miał na myśli.

Bałagan, jaki zastali w mieszkaniu, zszokował ich obu. Wiedzieli,   że w domu była impreza, ale nie podejrzewali, że zastaną coś takiego. Wszędzie leżały butelki, puszki, papierosy i masa innych śmieci.                     Na krzesłach, stołach i na kanapie w salonie spało mnóstwo ludzi. Jakaś dziewczyna spała przytulona do sedesu w łazience; Aleksowi zrobiło się jej szkoda, więc zaniósł ją na fotel.

Kamil obiecał im, że ich pokoje będą nietknięte. Patryk bardzo liczył na to, że tak właśnie będzie, bo jego marzeniem było położyć się spać. Wszedł do pokoju i już od samych drzwi coś mu nie pasowało. Na podłodze bowiem leżały w dość dużej odległości od siebie dwa buty na wysokich koturnach. Popatrzył w stronę łóżka; ktoś na nim spał. Położył torbę podróżną na krześle przy biurku i, nie hałasując, podszedł. Szybko zauważył na podłodze zieloną sukienkę, uniósł więc delikatnie koc i ujrzał szczupłą, smukłą dziewczynę w ładnej, seksownej bieliźnie. Przyciągała jego wzrok. Podziwiał ją przez chwilę, gdy kątem oka zauważył, że dziewczyna uśmiecha się. Zdjął z niej więc całkiem odkrycie i popatrzył pytająco.

– Cześć, przystojniaku! – powiedziała zalotnie, przeciągając się             na łóżku.

– Pomyliłaś pokoje? – uśmiechnął się do niej łobuzersko.

– Ja się nigdy nie mylę – powiedziała pewnym siebie tonem.

– Nie wątpię. To co proponujesz? – Był zmęczony, nie miał ochoty się z nią droczyć.

– Jestem szczuplutka, zmieścimy się razem – przesunęła się trochę i wskazała mu miejsce obok siebie na łóżku.

– Nie nawykłem do spania w jednym łóżku z kobietą, której imienia nawet nie znam.

– Jestem Maja. Teraz możesz się na mnie skusić? – zapytała, dotykając jego krocza drobną lewą stópką.

– Mam inną propozycję. Ubierz się i do koleżanek, raz! Natychmiast!

– Nie pozwalaj sobie! Nie zamierzam się stąd ruszać. Nie chcesz              tu spać, to w salonie masz kanapę! Frajer!

– Maju, to moje łóżko, tak więc wypad stąd. Ja cię tutaj                        nie zapraszałem. I nie chcę być nie miły, ty też, więc nie bądź – mówił spokojnym, lecz stanowczym tonem.

– Nie chcesz? A jesteś niemiły, palancie jeden! Jesteś jakiś inny chyba, bo każdy facet skusiłby się na takie cudo jak ja! Może ty jesteś pedałem, co?

– Być może po prostu nie jesteś taką pięknością, za jaką się uważasz? – zapytał i wypchnął ją siłą za drzwi, wręczając sukienkę.

– Jak śmiesz?! – próbowała uderzyć go w twarz, on jednak zamknął jej drzwi przed nosem, co spowodowało, że złamała sobie paznokieć. – Ja się jeszcze na tobie zemszczę – pomyślała.

Cały ranek aż do południa Majka jak nigdy spędziła w domu. Myślała, jakby się tu zemścić na tamtym chłopaku. Na dobrą sprawę nawet nie znała jego imienia. Był przystojny – tego była pewna; choć w pokoju było ciemno dostrzegła to niemalże od razu. Później wzrok nieco przyzwyczaił się do panującej ciemności i podchwyciła kolor jego oczu; były granatowe, ale i zimne, chłodne. Jego spojrzenie przyprawiało ją                     o dreszcze. Nie była jednak to zbyt odpowiednia pora by o tym myśleć, teraz musiała go w jakiś sposób upokorzyć, tak jak on ją dziś rano. Jak                  w ogóle śmiał ją wystawić za drzwi? Za kogo on się uważa?

Wpadła na genialny pomysł podczas przeglądania kobiecych czasopism. Od razu umówiła się ze swoimi „przyjaciółeczkami”, by opowiedzieć im, czego się dowiedziała.

– No, witam was, dziewczyny – powiedziała Majka, wchodząc              do całodobowego baru, gdzie najczęściej jadały. Oczywiście obowiązkowo każdej z dziewczyn dała buziaka w policzek. Tym razem zamówiła spaghetti; potrzebowała sporą ilość kalorii, by mieć co spalić w nocnym klubie, do którego się dzisiaj wybierała.

– Jest piątek, idziemy więc do Q – zaproponowała Amanda.

– Zawsze chodzimy do Q. Nie uważasz, że przydałaby się jakaś zmiana? – zaprotestowała Dominika.

Majka jak przez sen słyszała o czym rozmawiają jej koleżanki,              gdy nagle dotarło do niej, że jedna z nich nie chce iść do jej ulubionego klubu i dyskutuje na ten temat bez jej wiedzy. Od razu postanowiła                   się wtrącić.

– Idziemy do Q. Tam przynajmniej można liczyć na darmowe drinki, dzięki temu że moim znajomym jest właściciel – wypowiedziała              to zdanie jednym tchem, dumna z siebie, choć w rzeczywistości kłamała; owy właściciel nie był jej znajomym, tylko przyjacielem ojca. Ale co tam znaczyło drobne kłamstewko, ważne, że postawiła na swoim.

Jak nie trudno się domyślić, wszystkie zgodziły się ze swoją rudowłosą koleżanką. Z królową przecież się nie dyskutuje. Późniejsze rozmowy zeszły na temat techniki i nowego smartfona Blackberry, którego non stop reklamowano w telewizyjnych reklamach. Każda z dziewczyn pragnęła go mieć, ponieważ był modny. Następny temat, jak nie trudno             się domyślić, dotyczył mody. Dominika stwierdziła, że nie wie, jaki kolor              tej jesieni jest najmodniejszy. To była idealna okazja, Majka nie mogła               jej nie wykorzystać.

– Zapytaj współlokatora tego swojego kochasia.

– Dlaczego akurat jego? – zdziwiła się Dominika.

– Jak to? Nie domyśliłaś się? Ty to naprawdę musisz być pusta,                 on jest pedałem! – wykrzyknęłaby to zapewne jeszcze głośniej, gdyby nie to, że znajdowały się w miejscu publicznym.

– Coś ty? Żartujesz? Aleks gejem? – zdziwiła się Dominika. – Znam go już trochę, ma dziewczynę.

– Nie Aleks, tylko ten trzeci – powiedziała przez zęby zirytowana Majka. Swoją drogą nie przypominała sobie żadnego Aleksa. Po tym,                 jak potraktował ja ten frajer, zamówiła taksówkę i wróciła do domu.

– Tego właściwie nie znam… Możliwe, jest taki inny,                                 to się wyczuwa. A ty skąd wiesz, że jest gejem? – zapytała Domi.

– Spałam w jego pokoju. Ma pod łóżkiem gazetki, coś na miarę Playboya, ale z gołymi facetami! – powiedziała Majka, dumna z siebie, że tak dobrze jej idzie.

– Grzebałaś w jego rzeczach? – zapytała z niedowierzaniem Amanda.

– No, zaraz grzebałaś, schyliłam się po bransoletkę, upadła mi, no i wiesz, ja już tak mam, że gazetom nie mogę się oprzeć – odparła od siebie niewygodne zarzuty.

Po skończonym posiłku dziewczyny pojechały najpierw do salonu samochodowego, gdzie Majka miała wybrać sobie kolor swojego nowiutkiego wozu. Stary samochód uległ zniszczeniu, gdy w wieku osiemnastu lat wjechała nim pijana do rowu. Długi czas musiała czekać,               aż tatuś kupi jej nowy. Oczywiście koleżankom powiedziała, że sama                  na niego zarobiła, nigdy też nie zapraszała ich do domu i nie przedstawiała swoich rodziców. Pragnęła uchodzić za taką, która wszystko zdobyła własnymi siłami, bez niczyjej pomocy – to budziło respekt. Respekt w jej przekonaniu nieodłącznie wiązał się z byciem pierwszą zawsze i wszędzie,             z byciem kimś na miarę królowej, a „Królowa jest tylko jedna” – T-shirt            z takim oto napisem postanowiła założyć tego wieczoru do Q; był to klub dla małolatów, nie chciała się więc wyróżniać eleganckim ubiorem.                  Tak naprawdę pragnęła być młodsza, o czym świadczył każdy krok, który czyniła w stronę szaleństwa i szybkiego życia bez hamulców. Uznała,                  że najwygodniej tańczy się na płaskiej podeszwie, tak więc zielone błyszczące baleriny idealnie się do tego nadawały. T-shirt już wybrała; był w czarnym kolorze z zielonym napisem. Pozostał problem tego, co jeszcze na siebie włożyć. W końcu zdecydowała się na obcisłe, lateksowe legginsy.

W klubie pojawiły się jakoś przed 23; później mógłby być problem dostania się z powodu zbyt wielu chętnych, a nie chciała fatygować swojego hermetycznego ojca, by załatwił im wejście. Znalazły wolną lożę, tuż przy samym barze, co w tym miejscu graniczyło z cudem. Po kilku drinkach zaczęły się przechwalać, która jest lepsza w podrywaniu facetów. Majka rzuciła odważny tekst, którego już za moment miała pożałować:

– Ja to potrafię poderwać każdego, nawet impotentowi przy mnie stanie.

– W takim razie załóżmy się. Masz miesiąc na poderwanie kolesia, którego ja wybiorę, zgoda? – zaproponowała Amanda.

– A o co ten zakład? – zapytała Majka z cwanym uśmiechem.

– O butelkę dobrej whisky, na filmach amerykańskich tylko to piją – powiedziała Amanda.

– Dobra, zakład stoi, ale mam dwa warunki – powiedziała Majka            i ciągnęła dalej: – Musi to być naprawdę droga whisky, to pierwszy warunek, a drugi, że facet musi być stąd, wskazany dziś.

Nie bez powodu Majka postawiła ten drugi warunek. Na razie jej osiągnięciami byli sami chłopcy, tak wiec nie chciała dać koleżance możliwości, by wskazała kogoś po trzydziestce.

– Dobrze – zgodziła się Amanda – ale musisz iść z nim do łóżka                i mieć na to jakiś dowód, że ci się udało.

– Oczywiście, zakład stoi. – Majka podała prawą dłoń koleżance           w celu zawarcia zakładu, a Dominika go „przecięła”.

Dalsza zabawa przebiegała idealnie, strumieniami płynął alkohol, grała głośna muzyka. Majka jednak nie piła zbyt dużo, wolała mieć jasny umysł, by dobrze zapamiętać twarz mężczyzny, którego wskaże                     jej Amanda. W końcu nastała ta chwila.

– Idź do baru. Jest w turkusowej koszuli, ma podwinięte rękawy. To twoje wyzwanie! – krzyknęła Amanda, ściągając Majkę z parkietu.

– Już idę – uśmiechnęła się do koleżanki z błyskiem w oku.

Gdy doszła do baru, rozejrzała się po wszystkich zajętych hokerach, ale nie ujrzała tam nikogo w turkusowym stroju, nie było tam nawet nikogo w koszuli. Jej wzrok niemal natychmiast padł na barmana.            W tej samej chwili zniknęła jej pewność siebie i ustąpiła miejsca furii. Natychmiast wróciła do koleżanek.

– Czyś ty oszalała?! On?! – wykrzyknęła do Amandy.

– Przecież jest w tym klubie, spełnia więc kryteria – tłumaczyła się Amanda.

– Ale on jest gejem!

– To chyba lepsze niż impotent – uśmiechnęła się i dodała: – Poddajesz się?

– W życiu – powiedziała pewna siebie i wścieła Majka, ruszając            w stronę baru.

Wspięła się na wysoki hoker i zastukała w marmurowy blat. Chłopak stojący za barem niemalże natychmiast się do niej odwrócił i rzekł:

– Co bogini piękności i pychy zamawia? – Dostrzegła jego łobuzerski uśmiech.

– Bogini piękności się zgadza, pychy nie. Nie radzę ci mnie obrażać, jestem znajomą twojego szefa. Nie macie tu zachwycającego wyboru,             no ale, niech będzie, Jack Daniels z colą.

– Proszę bardzo – położył przed nią szklankę i zaczął przygotowywać drinka na jej oczach.

– Nie wiedziałam, że tu pracujesz. Nie widziałam cię tu wcześniej, a jestem stałym bywalcem – starała się rozpocząć temat.

– Spytaj swojego znajomego, a mojego szefa, od kiedy jestem zatrudniony, skoro tak bardzo cię to ciekawi – urwał temat, nie dowierzając, by znała faceta po pięćdziesiątce, który go zatrudnił.

 – Lepiej tak nie skacz, kozaku, bo pożegnasz się z tą pracą. Wystarczy jedno moje słówko – posłała mu całusa.

 – Nie będę się z tobą wdawał w dyskusję. Jak słusznie zauważyłaś, jestem w pracy – odszedł do innego klienta, nawet się z nią nie żegnając.

Fragment pochodzi z e-booka pt "Pierwsze kroki".

Link do opisu: kliknij tutaj

Link do zakupu: kliknij tutaj